Endometriosis
Over endometriose
Endometriose blijft voor veel patiënten, partners en zelfs zorgverstrekkers een mysterie. Terwijl de aandoening voor minstens 10% van de vrouwen en personen met het vrouwelijke geslacht bij de geboorte (non-binaire en transpersonen) een dagelijkse realiteit is. Hoe komt het dan dat er zoveel vraagtekens zijn rond endometriose? Het gebrek aan duidelijke en overzichtelijke informatie speelt zeker en vast een rol. Daarom gaan we hier dieper in op een aantal facetten van endometriose.
Indien je zelf met een concrete vraag over endometriose zit, kan je contact op nemen met Colette Peeters. Colette heeft bijna 25 jaar ervaring met alle facetten van endometriose en staat je graag bij.
Wat is endometriose?
Endometriose is een chronische goedaardige inflammatoire / ontstekings aandoening waarbij cellen die lijken op cellen van het baarmoederslijmvlies (endometrium) buiten de baarmoederholte voorkomen. Minstens 1 op 9 vrouwen en personen met het vrouwelijke geslacht bij de geboorte (non-binaire en transpersonen) lijdt aan endometriose of adenomyosis ( = endometriose interna). Deze complexe pathologie zorgt in veel gevallen voor chronische en ernstige (pijn-)klachten met een grote impact op de levenskwaliteit.
Er is op de eerste plaats onduidelijkheid over hoe de aandoening precies ontstaat. Daarnaast is er een waaier aan uiteenlopende functionele klachten zoals chronische bekkenpijn, pijn bij het vrijen (dyspareunie), enz., die verwant zijn met endometriose en verklevingen. De aandoening endometriose kan ook een impact hebben op de vruchtbaarheid. Bovendien kunnen er tijdens de zwangerschap klachten opduiken die gerelateerd zijn aan het verlies van beweeglijkheid van bijvoorbeeld de baarmoeder, die verkleefd kan zijn met andere structuren. Een goed beweeglijke baarmoeder is eveneens belangrijk opdat de baby in een optimale geboorte positie komt te liggen voor een vlotte vaginale bevalling.
De diagnose van endometriose bestaat in hoofdzaak uit echografie, MRI, een chirurgische ingreep (kijkoperatie) en histologisch (weefsel) specimen onderzoek. De behandeling behelst meestal chirurgie met eventuele nazorg door hormoontherapie en pijnstillende medicatie.
De osteopatische behandeling van endometriose met uitwendige manipulatieve technieken biedt een aantoonbare meerwaarde voor endometriose-patiënten. Colette Peeters heeft een onderzoek gedaan specifiek met interne vaginale en anale technieken met een significant resultaat.
Door ziekteverzuim, arbeidsongeschiktheid, langdurig medicatiegebruik, het ondergaan van meerdere operaties (vaak als gevolg van een niet-effectieve behandeling, ontoereikende chirurgische expertise, te weinig kennis in de hele gezondheidssector) is ook de economische impact van endometriose niet te onderschatten. Een Belgische studie schat de jaarlijkse maatschappelijke kost per endometriose patiënt op 9.872 EUR per jaar, waarbij de grootste kost veroorzaakt wordt door productiviteitsverlies.
De aandoening endometriose kampt in elk geval te met een aantal misvattingen die een effectieve behandeling in de weg staan.
Oorzaken van endometriose
Er bestaat vandaag geen medische consensus over de oorzaken van endometriose. Wel zijn er verschillende hypotheses. Vaak liggen ook meerdere factoren aan de oorzaak van endometriose.
Retrograde menstruatie
De oudste theorie over de oorsprong van endometriose is retrograde menstruatie. Bij de menstruatie wordt bloed hoofdzakelijk via de vagina geëvacueerd. Toch komt er soms bloed en restanten van het baarmoederslijmvliesweefsel via de eileiders in de buikholte terecht volgens de oorspronkelijke theorie van John A. Sampson. Deze cellen, tenminste wat op baarmoederslijmvliescellen zouden lijken, verspreiden zich op het buikvlies dat alle structuren in het kleine bekken en buik omringt. De wetenschappelijke literatuur van de laatste decennia verlaat steeds vaker deze theorie.
Het endometriose weefsel bestaat uit endometrieke klieren en stroma, die stoffen afscheiden die ervoor kunnen zorgen dat het omliggende weefsel gaat bloeden en er ontstekingseiwitten kunnen vrijkomen. Die ontstekingsreactie kan zorgen voor ernstige (bekken-)pijnen en kan leiden tot het ontstaan van littekenweefsel waarbij verklevingen tussen organen ontstaan. Het buikvlies wordt aangetast door endometriose cellen wat een ontstekingsreactie (peritoneale prikkeling) geeft waarbij er grotere hoeveelheid vocht in de buikholte kan komen.
Hoewel de theorie van Sampson jarenlang de meest gangbare was, kan ze in de praktijk toch niet alle gevallen van endometriose verklaren waardoor er verschillende hypothesen over het ontstaan van endometriose naar voor worden geschoven. Want hoewel ruim 90% van alle vrouwen te maken heeft met retrograde menstruatie, ontwikkelt ongeveer 15% endometriose volgens onderzoekers. Bovendien beschrijft de medische literatuur gevallen van endometriose bij patiënten die nooit hebben gemenstrueerd. Onder meer bij foetussen, bij premenarchale patiëntes (meisjes die nog geen maandstonden hebben gehad) en zelfs bij een cisgender man.
Mullerianosis
Door de aanwezigheid van endometriose bij foetussen is de hypothese rond Mullerianosis (soms Mulleriosis) naar voren geschoven. Daarbij zou endometriose het gevolg zijn van een afwijking bij de ontwikkeling van het embryo in week 8 tot 10 (organogenesis). De theorie stelt dat ontluikend endometriose weefsel tijdens het ontwikkelen van de mülleriaanse structuren tot de vrouwelijke geslachtsorganen via de mülleriaanse kanalen uitgestoten wordt. Zo zouden endometriale klieren en stroma buiten de baarmoederholte komen.
Stamcellen
Stamcellen, zowel afkomstig van het ruggenmerg als het endometrium, zouden volgens onderzoek mogelijks een rol kunnen spelen in de ontwikkeling van endometriose. Dat zou kunnen verklaren waarom er waarnemingen zijn van endometriose buiten het kleine bekken en buikholte in bijvoorbeeld de hersenen of de longen.
Schadelijke stoffen
Schadelijke stoffen zouden eveneens kunnen bijdragen tot endometriose, met name dioxines en nikkel. Er zijn studies die dioxines en PCB’s linken aan een inflammatoire respons die endometriose in de hand zou werken.
Andere factoren
Naast de bovenstaande theorieën zijn er nog factoren die verwant zijn aan het ontstaan van endometriose. Zoals afwijkingen aan het auto-immuunsysteem met een associatie tussen de ziekte van Graves en endometriose, volgens recente studies. Recente meta-analyses geven een link aan tussen endometriose en onder meer reumatoïde artritis (RA) en systemische lupus erythematosus (SLE). Onderzoek hierover is weliswaar voorlopig nog pril.
Ook oxidatieve stress zou een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van endometriose en een ontstekingsreactie in de buikholte en kleine bekken uitlokken. Het blijft finaal lastig om een duidelijke oorzaak aan te duiden en vaak spelen verschillende elementen samen een rol.
Het is ten slotte duidelijk dat er een genetische component is en dat endometriose dus in bepaalde families meer voorkomt.
Het goed kunnen kaderen van essentiële theorie over het ontstaan van de aandoening heeft belangrijke implicaties voor de behandeling van endometriose.
Diagnose van endometriose
Een officiële diagnose van endometriose is enkel mogelijk na een kijkoperatie in de buik (laparoscopie) en weefselonderzoek (histologie) via biopsie. Ondanks betere beeldvorming is echter niet alles zichtbaar waardoor endometriose en verklevingen op basis van beelden niet met zekerheid kan worden uitgesloten. Enkel met een diagnostische laparoscopie kan worden vastgesteld of er daadwerkelijk endometriosecellen aanwezig zijn.
Omdat het klachtenbeeld bij patiënten zeer uiteenlopend is, kan het doorgaans jaren duren alvorens de patiënt een correcte diagnose krijgt. Studies tonen aan dat het tussen de 8 à 12 jaar kan duren voor endometriose officieel wordt vastgesteld. Uit de praktijk bij Colette Peeters blijkt dat endometriose patiënten tot zelfs 20 jaar moeten wachten op de juiste diagnose. De aandoening zou voorkomen bij 6 tot 10% van de vrouwelijke bevolking.
Omdat endometriose een veel voorkomende oorzaak blijkt te zijn van het chronisch bekkenpijn syndroom (CPPS) bij vrouwen tijdens de vruchtbare jaren maar ook menopauzaal, verdient het de aanbeveling om er prioriteit aan te geven in de differentiaaldiagnostiek. Een goede voorgeschiedenis overlopen, gebaseerd op pijn gecombineerd met intern osteopathisch onderzoek door is belangrijk om tot een vermoeden van endometriose te komen.
Beeldvorming zoals echografie en/of een abdominale MRI tonen vaak enkel chocolade cystes op de eierstokken, grote nodules of obstructie van de darm. Negatieve tests sluiten echter endometriose niet uit en een laparoscopisch/histologische diagnostiek blijft dus noodzakelijk. Ook met een intern (vaginaal en anaal) osteopathisch onderzoek vinden we bij de patiënt meestal duidelijk bevindingen terug zoals pijn (Reproducible Punctum Maximum Of Pain), verminderde beweeglijkheid (Range Of Motion) of noduli in het kleine bekken of de vagina.
Het is cruciaal dat een ervaren en gespecialiseerde gynaecologische chirurg de kijkoperatie uitvoert. Bij voorkeur samen met een interne chirurg indien er een vermoeden is dat de darmen betrokken zijn in het endometriose verhaal, of andere specialisaties zoals een uroloog. Vooral diepe infiltrerende endometriose (DIE) vraagt geavanceerde chirurgie.
Symptomen van endometriose
Er zijn verschillende functionele klachten die kunnen duiden op endometriose. De klachten verschillen van persoon tot persoon. Vandaar dat we wel eens spreken over kameleons: de diversiteit aan symptomen is groot. Bovendien zullen artsen en specialisten soms minder snel de link leggen tussen de functionele klachten en endometriose. Sterker nog: patiënten herkennen vaak niet de signalen die kunnen duiden op endometriose. Omdat het meestal jaren duurt om de puzzelstukjes bij elkaar te leggen, is het dan ook belangrijk om snel de symptomen te herkennen. Ook de voorgeschiedenis speelt een belangrijke rol.
Pijn aan het staartbeen
Pijn aan het staartbeen/stuitje (coccygodynie) kan één van de mogelijke functionele klachten van endometriose zijn. Zeker als er geen oorzakelijk verband is met een extern trauma zoals een val of als de pijn stilaan opkomt zonder aanwijsbare oorzaak.
Een pijnlijk gevoel aan het staartbeen kan vaak wijzen op diepe infiltrating endometriosis (DIE). Endometriose zal zich daarbij achteraan de baarmoeder ontwikkelen, in de Douglas-ruimte of in het recto-vaginale septum (het tussenschot tussen de vagina en endeldarm), in de blaas of darmwand en eierstokken. Deze eierstokken kunnen achter de baarmoeder samen vergroeien. Endometriose en de fibrotische, stugge verklevingen in de achterste diepe loge van het kleine bekken, kunnen zo de oorzaak zijn van staartbeen klachten.
Pijn aan het bekken
Pijn aan de bekkengewrichten (sacro-iliacale gewrichten), pijn en druk aan het heiligbeen, aan het schaambeen en pijn aan de lage rug: het zijn mogelijke functionele klachten die optreden bij endometriose. De structuren die vasthangen aan de binnenkant van het bekken kunnen daarbij dysfuncties vertonen. De klachten kunnen uitgelokt worden door endometriose spots, nodules, cystes op structuren zoals het uterosacraal ligament, een belangrijke band rond de baarmoeder en endeldarm, of de rectosigmoïdale hoek, endeldarm, eierstok of blaas. Die zijn allemaal verbonden met het bekken vooraan, achteraan of aan de zijkant. Na het uitsluiten van neurologische aandoeningen, inflammatoire factoren of artrose (via een RX of een scan) kunnen ook deze bekken klachten mogelijk het gevolg zijn van endometriose en dus is het belangrijk om dit te herkennen in de osteopathische/medische differentiaal diagnostiek.
Bij bekkenpijn die langer dan 6 maanden aanhoudt, wordt vaak de diagnose CPPS (chronisch bekken pijn syndroom / chronic pelvic pain) gesteld. Net als IC (interstitiële cystitis) of BPS (blaaspijn syndroom) behoren ze tot een spectrum van diagnoses verwant aan langdurige bekkenpijn. Mogelijks maskeren deze diagnoses de ware oorzaak, namelijk endometriose.
Lees het artikel over CPPS: CPPS net iets anders bekeken.
Pijnlijke stoelgang
Patiënten met endometriose hebben vaak last van pijn bij het maken van stoelgang. Daarbij gaat het niet zozeer om constipatie, waarbij bijvoorbeeld maar één keer per week stoelgang voorkomt, of harde stoelgang, maar pijn bij het evacueren van de stoelgang. Dat is vaak het gevolg van endometriose in de achterste loge van het kleine bekken. De achterwand van de vagina, de endeldarm, de darmhoek (sigma), de achterste banden, of de Douglas-ruimte kunnen allemaal ingenomen zijn door endometriose. Maar ook fibrotisch weefsel, littekenweefsel dat heel stug is, en echte endometriose nodules kunnen pijnlijke stoelgang veroorzaken en/of rectale bloedingen veroorzaken.
IBS & opgeblazen dikke darm
Endometriose patiënten kunnen ook last hebben van een opgeblazen dikke en dunne darm (bloating), diarree, constipatie, en aambeien. De hormonale disbalans, die mede een oorzaak van endometriose kan zijn, lokt vaak reacties uit in de darmen, die gaan opblazen. Ook een darm die is verkleefd met de omliggende structuren door endometriose of littekenweefsel, zoals met de bekkenwand, de eierstok of de baarmoeder, kan een opgeblazen gevoel, krampen, en pijn veroorzaken.
Daarnaast kunnen het inflammatoire karakter van endometriose en de ontstekingshaarden en -pijnen die zich in de buikholte ontwikkelen, irriterende factoren zijn die reacties uitlokken van de darmen. Ten slotte zal geraffineerde voeding een rol spelen, vooral suikers en geraffineerde koolhydraten hebben geen positief effect op de darmen.
Patiënten krijgen vaak de diagnose van prikkelbare darm of IBS (irritable bowel syndrome), ook wel spastische darm of spastisch colon genoemd. Maar vaak gaat er achter deze diagnose een dieper verhaal schuil. Dat kan soms endometriose zijn.
Pijn bij seks
Een andere functionele klacht die nauw verbonden kan zijn met de aanwezigheid van endometriose of verklevingen is dyspareunia, of pijn bij het vrijen. Dat kan zich uiten in een pijnlijke ervaring van de vaginale ingang of het gevoel dat de ingang te eng is. Daarbij ervaart een patiënt pijn bij indringen tijdens het vrijen. Ook het inbrengen van bijvoorbeeld een tampon kan pijnlijk zijn.
Bij diepe dyspareunie ontstaat er pijn bij de penetratie, tijdens het stoten. Die manifesteert zich achteraan diep in de buik, of laag in de buik of soms in de hele buikholte. In wezen gaat het om het mechanische duwen van de penis op structuren en organen die niet beweeglijk zijn, en dus geen veerkracht of elasticiteit bezitten, als gevolg van endometriose, verklevingen, of fibrotisch weefsel. Dat veroorzaakt de soms diepe pijnen tijdens het vrijen.
Het is belangrijk om aan te stippen dat het vaak een mechanisch probleem is en geen probleem dat “tussen de oren zit”. Natuurlijk zijn de lichamelijke en psychologische factoren vaak met elkaar verweven. Maar de kern van pijn bij het vrijen is bij endometriose patiënten vaak in de inelasticiteit, en dus bewegingsverlies van structuren in het kleine bekken en buik, terug te vinden.
Andere symptomen
De lijst van mogelijke symptomen gerelateerd aan endometriose en adenomysosis is lang en wellicht nooit volledig:
- extreem pijnlijke menstruatie, vaak al op zeer jonge leeftijd
- extreme pijn in de aanloop naar de menstruatie
- extreme pijn tijdens ovulatie (eisprong)
- extreme vermoeidheid
- zenuwpijn in benen, pelvis, heupen, onderrug
- rusteloze, zware benen
- langdurige extreme bloedingen,
- blaasgerelateerde problemen en pijn bij het urineren
- vaginisme en vulvodynie: wanneer vrouwen deze diagnose krijgen zit er soms een endometriose problematiek achter verborgen
- kortademigheid, klaplongen (pneumothorax), hemothorax: endometrioseweefsel kan namelijk ook op plaatsen in het lichaam buiten het bekken voorkomen, zoals op het middenrif en in de longen
- borstpijnen, schouder-, nek- en hoofdpijnklachten door irritatie van middenrifzenuw (bij middenrif-thorax endometriose) en door fasciaal bewegingsverlies
- verstoorde nachtrust
- lethargie, angsten en depressie
- verminderde levenskwaliteit
Het gelijktijdig voorkomen van symptomen (comorbiditeit), nevendiagnoses en overlappende pijnsyndromen maken de diagnose van endometriose zeer moeilijk.
Om een goede differentiaaldiagnose te maken is de expertise van intern osteopathisch onderzoek, ter evaluatie van de mobiliteit en bewegingsvrijheid (Range Of Motion) van de structuren in het kleine bekken en buik, een absolute en veilige meerwaarde. Structuren met endometriose lesies of verklevingen, fibrotisch weefsel en nodules hebben meestal een verminderde mobiliteit met pijn als gevolg. Het vinden van de herkenbare pijn door interne provocatie van de juiste structuur is uiterst belangrijk in de differentiaal diagnostiek. Vaginale en rectale osteopathische technieken zijn een absolute meerwaarde, naast onderzoeken en behandelingen in de reguliere geneeskunde.
Endometriose en vruchtbaarheid
Endometriose wordt vaak geassocieerd met vruchtbaarheidsproblemen. Toch is het niet noodzakelijk zo dat elke patiënt met de aandoening problemen zal hebben om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Het hangt af van patiënt tot patiënt. De graad, ernst en plaats van endometriose zijn onder meer factoren.
Wat speelt er een rol bij fertiliteitsproblemen als gevolg van endometriose? De hormonale disbalans oefent een invloed uit. Ook de aanwezigheid van chocolade cystes, of endometrioma’s op de eierstokken beïnvloeden de mogelijkheden op een zwangerschap, omdat ze volgens literatuur een invloed kunnen hebben op de follikel kwaliteit. Het mechanisch pickup systeem tussen eierstok en eileider kan verstoord zijn door endometriose en adhesies waardoor spontane conceptie niet meer mogelijk is.
Patiënten met eileiders die moeilijk of niet toegankelijk zijn, beschadigde of vergroeide eierstokken, zullen nood hebben aan assisted conception. Via IVF of ICSI bijvoorbeeld.
Wanneer het helaas niet meer lukt om tot een zwangerschap te komen doordat de follikel kwaliteit te slecht is, dan kunnen donor eicellen een uitweg bieden en/of donor embryo’s, wanneer de sperma-kwaliteit ontoereikend is.
In elk geval zal elke patiënt een eigen benadering vragen op maat van de specifieke problematiek en casus.
Risicofactoren voor endometriose
Erfelijkheidsfactoren kunnen een grote rol spelen bij endometriose. Sommige studies schatten dat de incidentie van endometriose tot zes keer hoger is wanneer een familielid in de eerste graad endometriose heeft. Het is dus van cruciaal belang om nauwgezet op te volgen of de aandoening in de familie een voorgeschiedenis heeft.
Omgevingsfactoren zouden eveneens een rol spelen, zoals eerder al vermeld, maar onderzoek geeft daarover vandaag nog geen uitsluitsel.
Behandeling van endometriose
Zoals vele onderdelen van de aandoening is ook de behandeling van endometriose geen eenvoudig verhaal.
Chirurgie
De meest doeltreffende manier om endometriose te diagnosticeren en pijn te behandelen is een chirurgische ingreep waarbij de endometrioma’s en endometriose spots worden verwijderd. Dat gebeurt via ablatie, excisie en laserchirurgie (laparoscopisch), laparotomie of robotchirurgie. Daarbij tracht de chirurg de endometriosecellen en het littekenweefsel zo goed mogelijk te verwijderen waarbij fertiliteit kan primeren op pijnklachten. Bij diepe endometriose kunnen één of meerdere orgaandelen worden weggenomen, een proces dat ingrijpend is en complicaties met zich mee kan brengen. De verwijdering van diep geïnfiltreerde endometriose en thoracale endometriose is bijzonder complex.
Het resultaat van de chirurgie op de pijn en de duur van het bereikte resultaat is niet altijd in correlatie met de ernst van de ziekte. Patiënten met een lichte vorm van endometriose kunnen ook ernstige pijn ervaren, afhankelijk van de plaats van de lesies of hoe sterk de verklevingen zijn die de beweeglijkheid en doorbloeding beïnvloeden. Ook centraal zenuwstelsel sensitisatie, de versterking van het pijnsignaal in het zenuwstelsel, is belangrijk in de pijn ontwikkeling, gekoppeld aan het emotionele brein.
Bij sommige patiënten keert de pijn na verloop van tijd na de chirurgie terug, hoewel er daarom geen nieuwe endometriose letsels aanwezig zijn. Dat is vaak het geval bij het ontstaan van verklevingen en fibrotisch weefsel na chirurgie of omdat een volledig opschonen van een diep letsel niet helemaal mogelijk was. Het mechanisch aspect waarbij structuren niet veerkrachtig en elastisch bewegen en zo pijn uitlokken, is beïnvloedbaar met osteopathische interne en abdominale technieken om bewegingsvrijheid (Range Of Motion) te verbeteren.
In elk geval: hoe langer men chirurgie uitstelt, hoe groter de kans op anatomische misvorming van de voortplantingsorganen met meer kans op pijn ontwikkeling en vruchtbaarheidsproblemen. Daarom is het uiterst belangrijk om ook bij adolescenten endometriose zeker in de differentiaal diagnostiek op te nemen.
Medicatie
Er zijn verschillende geneesmiddelen die hoofdzakelijk ingrijpen in de menstruatiecyclus of om de pijn verwant aan endometriose verlichten. Het is belangrijk om aan te stippen dat er geen medicatie bestaat die endometriose doet verdwijnen. Er lopen regelmatig studies in Belgische ziekenhuizen met nieuwe pijnmedicatie voor endometriose patiënten. Hormoon therapie kan omwille van verschillende redenen geadviseerd worden: pre-operatief of postoperatief om nieuwe aangroei van endometriose letsels en chocolade cysten te voorkomen, als pijnbestrijding, of in kader van vruchtbaarheidsbehandelingen.
Anticonceptie met als doel estradiol te verminderen of progesteron te beïnvloeden kan pijnverlichtend werken omdat de structuren in het kleine bekken de verschillende fases van de cyclus minder doormaken. Ook GnRH agonist wordt gebruik als pijnbestrijding.
Afhankelijk van het hormoon dat voorgeschreven wordt door de endometriose specialist is het effect verschillend: het verdunnen van het baarmoederslijmvlies, verminderen van menstruatiebloedingen, ovulatie verhinderen, verminderde baarmoedercontracties, etc.
Anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals ibuprofen zijn een eerste halte voor het stillen van de pijn. Daarnaast kunnen sterkere medicijnen de pijn die endometriose veroorzaakt tijdelijk onderdrukken. Angiogenese remmers, medicatie die de ontwikkeling van nieuwe bloedvaten verhindert, duiken ook soms op bij de behandeling van endometriose. Het gebruik van angiogenese remmers stelt een nieuwe, niet-hormonale, niet-chirurgische benadering voorop, gericht op pijn en het lijden bij deze veel voorkomende chronische ziekte.
Dimetrum bevat het hormoon dienogest ( een progestageen) en is een middel voor de behandeling van endometriose.
Osteopathie en endometriose
Manuele therapieën zoals interne osteopathie (vaginale, anale en externe osteopathische technieken bijvoorbeeld in de buik, op het bekken) zijn zowel pre- als postoperatief essentieel bij het klinisch onderzoek en behandelen van functionele klachten en complicaties verbonden aan endometriose, verklevingen en littekenweefsel. Onder meer Chronisch Bekkenpijn Syndroom (CPPS): pijn bij seksuele betrekkingen, verminderde vruchtbaarheid, blaas- en darmklachten, menstruele klachten, zenuwpijnen, klachten aan lage rug, heiligbeen, staartbeen, schaambeen, uitstralingspijn naar benen etc. Education tonen aan dat uitwendige osteopathische technieken positieve effecten hebben op de levenskwaliteit van patiënten met endometriose.
De behandeling van structurele en functionele problematieken verbonden aan endometriose vraagt een uitgebreide opleiding en expertise in specifieke technieken. Colette heeft in de afgelopen 25 jaar een heel specifieke onderzoeks- en behandelingsmethode met vaginale en anale technieken ontwikkeld om bij vermoeden van endometriose de patiënt naar de gespecialiseerde endometriose specialist/chirurg te kunnen verwijzen. Door tijdig de problematiek te herkennen, kan ernstige schade voorkomen worden. Postoperatief zijn deze innovatieve osteopathische technieken een meerwaarde om pijn te verminderen en levenskwaliteit te verbeteren. Met zachte diepe en veilige vaginale, anale en abdominale osteopathische technieken is er een goed resultaat op de functionele klachten en fertiliteit mogelijk.
Het is cruciaal om aan te stippen dat de technieken verder gaan dan enkel de bekkenbodem te behandelen. Integendeel, bekkenbodemoefeningen waarbij de spieren telkens weer worden aangespannen maken de functionele klachten bij een endometriosepatiënt vaak erger (bijv. staartbeen klachten, anale krampen, vaginale steken, oppervlakkige en diepe pijn bij het vrijen). Elke behandeling is ten slotte aangepast aan de patiënt met hun specifieke klachten en endometriose problematiek.
Over Colette Peeters
Colette Peeters heeft bijna 25 jaar ervaring en expertise in het effectief en veilig osteopathisch onderzoeken en behandelen van endometriose patiënten. Colette heeft in de afgelopen 25 jaar een heel specifieke onderzoeks- en behandelingsmethode met vaginale en anale technieken ontwikkeld. Ze doceert aan het IAO internationaal over het onderwerp en onderzocht in 2018-2022 het effect van interne osteopathische technieken bij endometriose patiënten met chronische pijn en dyspareunia. Ze woont daarnaast regelmatig gynaecologische operaties bij om haar methode chirurgisch te valideren.
Colette heeft al duizenden patiënten bijgestaan die vanuit alle uithoeken ter wereld bij haar te rade komen om hun endometriose problematiek te bespreken.
Door levenslang leren, het opleiden van collega’s en via doorgedreven research heeft Colette zich gevestigd als een pionier in de interne osteopathische behandeling van endometriose en infertiliteit. Door haar focus op een evidence-based en klinische aanpak wil ze haar werk en leven in het teken zetten van endometriose patiënten. Colette wil een verschil maken voor vrouwen die elke dag gebukt gaan onder de pijn en/of infertiliteit van endometriose.
Daarnaast wil ze taboes doorbreken rond seks, onvruchtbaarheid en onderwerpen die niet alledaags zijn. Ze hoop dat endometriose en andere aandoeningen en pathologieën daardoor bespreekbaarder worden.
Colette ziet het ten slotte als een voorrecht dat patiënten en collega’s haar kennis en expertise in de niche van interne osteopathische behandeling van endometriose waarderen.
